Wędzidełko języka – słów kilka

Nieprawidłowa pozycja spoczynkowa warg i/lub języka, trudności w karmieniu piersią/butelką czy rozszerzaniu diety, wady wymowy. Z tymi wyzwaniami najczęściej spotykamy się w gabinecie.

Czy wszystkiemu zawsze winne jest wędzidełko języka?

Jak ważna jest ocena, nie tylko budowy anatomicznej, ale również funkcji?

Na co zwracamy uwagę przed skierowaniem małego pacjenta na zabieg?

Tego wszystkiego dowiecie się Państwo w tym wpisie.

Temat wędzidełek budzi wiele wątpliwości wśród rodziców. Natłok informacji, grupy w social mediach powodują dezorientację i zadawanie pytania: wykonywać zabieg czy nie?

W przypadku zauważenia niepokojących objawów niezbędna jest konsultacja z neurologopedą/logopedą, który specjalizuje się w ocenie wędzidełek. Bardzo ważną rolę odgrywa tu również zaufanie do specjalisty. Zaufanie do terapeuty i współpraca z rodzicem, pozwalają na uzyskanie zamierzonych efektów.

Nie tylko budowa, ale też funkcja!

Podczas konsultacji nie oceniamy tylko budowy i typu wędzidełka. To dla nas stanowczo za mało! Oceniamy też m.in. ruchy lateralne i pozycję spoczynkową języka, pozycję spoczynkową warg, żucie, gryzienie, połykanie, obserwujemy karmienie piersią/butelką.

Wywiad + badanie + obserwacja = diagnoza.

Dzięki szczegółowej diagnozie specjalista jest w stanie postawić diagnozę czy przyczyna trudności z jaką zgłaszają się rodzice leży po stronie wędzidełka języka. Podobne objawy z którymi zgłaszają pacjenci mogą być skutkiem, np. nieprawidłowej regulacji napięcia mięśniowego.

Współpraca z operatorem.

Istotny jest stały kontakt z lekarzem wykonującym zabiegi naszych pacjentów. Przekazanie informacji od terapeuty o zaburzonych funkcjach, budowie anatomicznej oraz przygotowaniu pacjenta do zabiegu, a zarazem informacja zwrotna o przebiegu zabiegu od lekarza to informacje, które pozwalają na holistyczną opiekę, a co za tym idzie uzyskanie lepszych efektów terapeutycznych w dalszej rehabilitacji.

Czy wszystkie dzieci ze skróconym wędzidełkiem języka i zaburzonymi funkcjami od razu są kierowane na zabieg?

Otóż nie zawsze.  Podczas kwalifikacji do zabiegu oceniamy gotowość dziecka do zabiegu. Opieka przed i po frenotomii, musi być wykonywana z szacunkiem do naszego małego pacjenta. Bywa, że potrzebujemy czasu, w którym dziecko przyzwyczaja się do dotyku obszaru ustno-twarzowego i dopiero wtedy możemy jednoznacznie stwierdzić, czy będziemy w stanie odpowiednio zaopiekować się raną i blizną po zabiegu frenotomii.  

Współpraca wielospecjalistyczna

Po pogłębionej diagnozie neurologopedycznej/logopedycznej pacjent może wymagać konsultacji m.in. z osteopatą, fizjoterapeutą, CDL czy terapeutą SI. Współpraca między specjalistami bywa czasem niezbędnym dopełnieniem terapii.