Muzyka jedną z form terapii dla dzieci i osób dorosłych z wadą słuchu.

Muzyka jest wykorzystywana w terapii, gdyż angażuje wiele obszarów w mózgu, a to ma wielki wpływ na rozwój zarówno słuchowy, jak i językowy, szczególnie u dzieci.

Mózg jest w stanie kompensować braki istotne dla percepcji utworów tutaj duże znaczenie ma też wykształcenie muzyczne czy muzykalność pacjenta. 
Mózg osoby z wykształceniem muzycznym jest bardziej wyspecjalizowany i wyszkolony
w analizie informacji neuronalnej. Jakość przetwarzania informacji słuchowej w ośrodkowym układzie nerwowym, staje się krytyczna w kontekście dyskryminacji mowy jak i odbioru muzyki. Mózg takiej osoby aktywnie poszukuje informacji i od razu ją odbiera, a także wypełnia brakujące elementy.

Osoby bez wykształcenia muzycznego również mogą korzystać z muzyki w formie terapeutycznej. Natomiast wymaga to dużo więcej czasu i takie osoby, które zostają zaimplantowane potrzebują dużo czasu zanim zaczną  czerpać z muzyki przyjemność. Zaleca się rozpoczęcie słuchania łatwiejszych utworów przypominających coś co wcześniej pacjent znał np. poezji śpiewanej, która przypomina mowę, a dopiero w drugiej kolejności sięgać po utwory bardziej złożone muzycznie. Dla osób, które przed implantacją były głuche trudno jest odbierać dźwięki jako przyjemność, żyjąc w ciszy trudno jest się przyzwyczaić do głośnego otoczenia, muzyka może być jedną z form wzbudzania pozytywnych emocji u osób implantowanych, szczególnie tych będących na początku rehabilitacji słuchu i mowy. Należy umiejętnie dobierać utwory, tak by nie zniechęcały do poznania coraz to bardziej złożonych form muzycznych.    
Trudno jest odpowiedzieć na pytanie jakiej muzyki powinno się słuchać w trakcie procesu rehabilitacji słuchu jest to bardzo indywidualna kwestia. Na początku badań naukowych na ten temat odpowiedź wydawała się oczywista, pacjent powinien słuchać tej muzyki, którą lubił zanim stracił słuch.
Dziś wiadome jest już, że implantowany pacjent nie powinien stawiać sobie ograniczeń.
W trakcie rehabilitacji pacjenci powinni używać do nauki coraz bardziej różnorodnych dźwięków by stopniowo uczyć mózg ich rozróżniania (co przekłada się na lepsze rozróżnianie dźwięków mowy) i przyswajania.
Jeden z implantowanych pacjentów, który grał na fortepianie jeszcze przed wszczepem implantu ślimakowego i oczywiście kontynuował grę również po zabiegu, podsumował, że po wszczepie implantu ślimakowego na podstawie jego własnych doświadczeń muzykoterapia:

• stała się dla niego od razu aktywna (głównie improwizacja) pomaga to w przełamaniu barier mówienia po wszczepie implantu ślimakowego,
• pełni istotną role w terapii we wrodzonych i nabytych zaburzeniach słuchu, przyspiesza uzyskiwane efekty i uławia komunikację,
• umiejętny dobór muzyki, a także odpowiednich częstotliwości w trakcie rehabilitacji po wszczepie implantu ślimakowego jest indywidualny zależy od predyspozycji pacjenta i jego stanu emocjonalnego. [1]

[1] Źródło: Dwumiesięcznik dla osób z problemami słuchu i mowy SŁYSZĘ wrzesień-październik 2017 nr 5, B.Kaczyńska, H.Skarżyński, A.Szkiełkowska, M.B.Skarżyńska